W naszej klasie była grubsza dziewczyna, nazywała się Maja. Wszyscy się z niej nabijali, zwłaszcza chłopcy. Majka albo płakała, albo próbowała dogonić swoich dręczycieli i uderzała ich ręką w plecy. To jednak spowodowało tylko kolejny wybuch… ośmieszania się.
Pewnego dnia do naszej klasy przyszła nowa dziewczyna, Nadia. Była dwa razy większa od Majki. Nadia chodziła do innej szkoły. Dzieci znały ją tam od przedszkola i podwórka. Nikt nie zwracał uwagi na jej pulchność i wszyscy się przyjaźnili. Ale tutaj uczyły się nasze miejscowe dziwolągi i dla nich pulchność Nadii była najbardziej pożądanym obiektem kpin. Wszystko zaczęło się w stołówce. Daniel wziął bułkę i rzucił nią w Nadię:
– Zjedz to, grubasie! – krzyknął.
Dziewczyna zesztywniała, delikatnie otrzepała okruchy z dżinsów i podrapała się przy skroni. Kiedy dogonił ją na korytarzu i znów krzyknął coś o jej kształtach, Nadia gwałtownie się odwróciła i powiedziała słyszalnym głosem:
– Nie masz żadnych innych zainteresowań poza moim tłustym tyłkiem?! Podziwiajcie go do woli.
Wkrótce zrzędzenie ustało. W tym samym czasie Nadia była bardzo aktywna sportowo i nie stała pod ścianą na gimnastyce. Kiedyś przeskoczyła przez kozła, który pod jej ciężarem runął. Dziewczyna wykonała magiczne salto i wylądowała na podłodze. Chłopcy po prostu wybuchnęli śmiechem.
– Dlaczego się śmiejesz! Podnieś swoją gimnastyczkę! – krzyknęła Nadia. Chłopcy podbiegli do niej i zaczęli ją radośnie podnosić.
Zaczęły się wakacje, a dzieci wyjechały na lato. W tym czasie w wyglądzie dziewczyny zaszły niezwykłe zmiany. Wzmocniła się, wypiękniała, przefarbowała włosy i naprawdę zaimponowała całej męskiej części klasy.
Dziewczyna podeszła do Daniela i uśmiechając się swoimi białymi zębami z aparatu ortodontycznego powiedziała głośno:
– Będę je nosić przez kolejne pół roku. Mogę ci pomóc w wymyśleniu nowych prześmiewczych tekstów?
Od tego momentu Nadia stała się inną osobą. Nie chodzi o wzrost, wagę czy wygląd, chodzi o to, żeby nie mieć kompleksów. Wychowujcie swoje dzieci prawidłowo!
